USTAWA
z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i wolontariacie
Dział I - Przepisy ogólne
Dział II - Działalność pożytku publicznego
Rozdział 1 - Działalność
odpłatna i nieodpłatna pożytku publicznego
Rozdział 2 - Prowadzenie
działalności pożytku publicznego na podstawie zlecenia realizacji zadań publicznych
Rozdział 3 - Organizacje pożytku publicznego
Rozdział 4 - Nadzór
Rozdział 5 - Rada
Działalności Pożytku Publicznego
Dział III - Wolontariat
Rozdział 1 - Przepisy
ogólne
Rozdział 2 -
Przepisy szczególne
Dział I
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa reguluje zasady:
1) prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje
pozarządowe
i korzystania z tej działalności przez organy administracji publicznej w celu
wykonywania zadań publicznych;
2) uzyskiwania przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego
oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego;
3) sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności pożytku publicznego.
2. Ustawa reguluje również warunki wykonywania świadczeń przez
wolontariuszy
oraz korzystania z tych świadczeń.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) dotacji - rozumie się przez to dotację w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d)
ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2003 r. Nr 15, poz.
148, Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 594), zwanej dalej "ustawą o finansach
publicznych";
2) środkach publicznych - rozumie się przez to środki publiczne, o których mowa w
ustawie o finansach publicznych, przeznaczonych na wydatki publiczne w rozumieniu tej
ustawy;
3) wolontariuszu - rozumie się przez to osobę, która ochotniczo i bez wynagrodzenia
wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie.
Art. 3.
1. Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie
użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych
określonych w ustawie.
2. Organizacjami pozarządowymi są, niebędące jednostkami sektora
finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające
w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej
utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem
ust. 4.
3. Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także
przez:
1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku
Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, stosunku Państwa do
innych kościołów i związków wyznaniowych oraz gwarancjach wolności sumienia i
wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują rowadzenie działalności pożytku
publicznego;
2) stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.
4. Przepisów działu II nie stosuje się do:
1) partii politycznych;
2) związków zawodowych i organizacji pracodawców;
3) samorządów zawodowych;
4) fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu
terytorialnego, chyba że:
a) przepisy odrębne stanowią inaczej,
b) majątek tej fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym lub
mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach
publicznych, lub
c) fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności na
rzecz nauki;
5) fundacji utworzonych przez partie polityczne;
6) spółek działających na podstawie przepisów o kulturze fizycznej.
5. Przepisów rozdziału 2 działu II nie stosuje się do zlecania
realizacji zadań w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą finansowanych ze
środków budżetu państwa w części, której dysponentem jest Szef Kancelarii Senatu.
Art. 4.
1. Sfera zadań publicznych, o której mowa w ustawie, obejmuje zadania w
zakresie:
1) pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz
wyrównywania szans tych rodzin i osób;
2) działalności charytatywnej;
3) podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości
narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
4) działalności na rzecz mniejszości narodowych;
5) ochrony i promocji zdrowia;
6) działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
7) promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i
zagrożonych zwolnieniem z pracy;
8) upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz działalność na rzecz równych praw kobiet
i mężczyzn;
9) działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
10) działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
11) nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
12) krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży;
13) kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji;
14) upowszechniania kultury fizycznej i sportu;
15) ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
16) porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym;
17) upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa;
18) upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a
także działań wspomagających rozwój demokracji;
19) ratownictwa i ochrony ludności;
20) pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju
i za granicą;
21) upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
22) działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy
między społeczeństwami;
23) promocji i organizacji wolontariatu;
24) działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo
organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3, w zakresie
określonym w pkt 1-23.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zadania w
zakresie innym niż wymienione w ust. 1 jako należące do sfery zadań publicznych,
kierując się ich szczególną społeczną użytecznością oraz możliwością ich
wykonywania przez podmioty, o których mowa w art. 5 ust. 1, w sposób zapewniający
wystarczające zaspokajanie potrzeb społecznych.
Art. 5.
1. Organy administracji publicznej prowadzą działalność w sferze
zadań publicznych, o której mowa w art. 4, we współpracy z organizacjami
pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3, prowadzącymi, odpowiednio do
terytorialnego zakresu działania organów administracji publicznej, działalność
pożytku publicznego zakresie odpowiadającym zadaniom tych organów. Współpraca ta
może odbywać się w szczególności w formach:
1) zlecania organizacjom pozarządowym oraz podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3
realizacji zadań publicznych na zasadach określonych w ustawie;
2) wzajemnego informowania się o planowanych kierunkach działalności i
współdziałania w celu zharmonizowania tych kierunków;
3) konsultowania z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust.
3, odpowiednio do zakresu ich działania, projektów któw normatywnych w dziedzinach
dotyczących działalności statutowej tych organizacji;
4) tworzenia wspólnych zespołów o charakterze doradczym i inicjatywnym, złożonych z
przedstawicieli organizacji pozarządowych, podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 oraz
przedstawicieli właściwych organów administracji publicznej.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach:
pomocniczości, suwerenności stron, partnerstwa, efektywności, uczciwej konkurencji i
jawności.
3. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwala roczny
program współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz z podmiotami, o których mowa w
art. 3 ust. 3.
4. Zlecanie realizacji zadań publicznych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
- jako zadań zleconych rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d) oraz art. 71 ust. 1 ustawy
o finansachpublicznych - może mieć formy:
1) powierzania wykonywania zadań publicznych, wraz z udzieleniem dotacji na finansowanie
ich realizacji lub
2) wspierania takich zadań, wraz z udzieleniem dotacji na dofinansowanie ich realizacji.
Dział II
Działalność pożytku publicznego
Rozdział 1
Działalność odpłatna i nieodpłatna pożytku publicznego
Art. 6.
Statutowa działalność organizacji pozarządowej oraz podmiotów wymienionych w art. 3
ust. 3, w części obejmującej działalność pożytku publicznego, nie jest, z
zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów Prawa
działalności gospodarczej i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub
jako działalność odpłatna.
Art. 7.
Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest świadczenie na podstawie
stosunku prawnego usług, za które organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w
art. 3 st. 3 prowadzące tę działalność nie pobierają wynagrodzenia.
Art. 8.
1. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność w
zakresie wykonywania zadań należących do sfery zadań publicznych, w ramach realizacji
przez organizację pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 celów
statutowych, za którą pobiera wynagrodzenie. Działalnością odpłatną pożytku
publicznego jest również sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych
przez osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w
szczególności w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób
niepełnosprawnych, a także sprzedaż przedmiotów darowizny na cele prowadzenia
działalności pożytku publicznego.
2. Dochód z działalności odpłatnej pożytku publicznego służy
wyłącznie realizacji zadań należących do sfery zadań publicznych lub celów
statutowych, o których mowa w ust. 1.
Art. 9.
1. Działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji
pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność
gospodarczą, jeżeli:
1) wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, jest w odniesieniu do działalności
danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kalkulacji bezpośrednich kosztów tej
działalności, lub
2) wynagrodzenie osób fizycznych z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej
działalności nieodpłatnej oraz działalności odpłatnej przekracza 1,5-krotność
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.
2. Przez wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się
wynagrodzenie z tytułu świadczenia pracy lub usług, niezależnie od sposobu nawiązania
stosunku pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej z osobą fizyczną.
3. Nie można prowadzić odpłatnej działalności pożytku publicznego i
działalności gospodarczej w odniesieniu do tego samego przedmiotu działalności.
Art. 10.
1. Prowadzenie nieodpłatnej i odpłatnej działalności pożytku
publicznego wymaga rachunkowego wyodrębnienia tych form działalności w stopniu
umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników, z zastrzeżeniem przepisów
o rachunkowości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku organizacyjnego
wyodrębnienia działalności pożytku publicznego.
Rozdział 2
Prowadzenie działalności pożytku publicznego na podstawie zlecenia realizacji zadań
publicznych
Art. 11.
1. Organy administracji publicznej:
1) wspierają w sferze, o której mowa w art. 4, realizację zadań publicznych przez
organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, prowadzące
działalność statutową w danej dziedzinie;
2) powierzają w sferze, o której mowa w art. 4, organizacjom oraz podmiotom wymienionym
w pkt 1 realizację zadań publicznych.
2. Wspieranie oraz powierzanie, o których mowa w ust. 1, odbywa się po
przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert, chyba że przepisy odrębne przewidują inny
tryb zlecania.
3. W otwartym konkursie ofert, o którym mowa w ust. 2, uczestniczą
organizacje pozarządowe, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne
podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane.
4. Powierzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może nastąpić w innym
trybie niż określony w ust. 2, jeżeli dane zadania można zrealizować efektywniej w
inny sposób określony w odrębnych przepisach, w szczególności poprzez zakup usług na
zasadach i w trybie określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, przy
porównywalności metod kalkulacji kosztów oraz porównywalności opodatkowania.
Art. 12.
1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3
mogą z własnej inicjatywy złożyć ofertę realizacji zadań publicznych, także tych
które są realizowane dotychczas w inny sposób, w tym przez organy administracji
publicznej.
2. Organ administracji publicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w
terminie nie przekraczającym 2 miesięcy:
1) rozpatruje celowość realizacji określonego zadania publicznego przez organizacje
pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 biorąc pod uwagę stopień, w jakim
oferta odpowiada priorytetom zadań publicznych, daje gwarancję realizacji zadań zgodnie
ze standardami właściwymi dla danego zadania, środki dostępne na realizację
określonych zadań, rodzaje określonych zadań i korzyści wynikające z realizacji
zadania publicznego przez organizację pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3
ust. 3, oraz
2) informuje o podjętej decyzji, a w przypadku stwierdzenia celowości realizacji
określonego zadania publicznego informuje składającego ofertę o trybie zlecenia
zadania publicznego, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
Art. 13.
1. Organ administracji publicznej ogłasza otwarty konkurs ofert co
najmniej z trzydziestodniowym wyprzedzeniem.
2. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o:
1) rodzaju zadania;
2) wysokości środków publicznych przeznaczonych na realizację tego zadania;
3) zasadach przyznawania dotacji;
4) terminach i warunkach realizacji zadania;
5) terminie składania ofert;
6) terminie, trybie i kryteriach stosowanych przy dokonywaniu wyboru oferty;
7) zrealizowanych przez organ administracji publicznej w roku ogłoszenia otwartego
konkursu ofert i w roku poprzednim, zadaniach publicznych tego samego rodzaju i
związanych z nimi kosztami, ze szczególnym uwzględnieniem wysokości dotacji
przekazanych organizacjom pozarządowym, podmiotom, o których mowa w art. 3 ust. 3, oraz
jednostkom organizacyjnym podległym organom administracji publicznej lub przez nie
nadzorowanym.
3. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się, w zależności
od rodzaju zadania, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub lokalnym oraz Biuletynie
Informacji Publicznej, a także w siedzibie organu administracji publicznej w miejscu
przeznaczonym na zamieszczanie ogłoszeń. Ogłoszenie może także nastąpić w inny
sposób zapewniający dostęp podmiotów zainteresowanych do informacji, w szczególności
poprzez wykorzystanie sieci teleinformatycznej.
Art. 14.
Oferta, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1, powinna zawierać w
szczególności:
1) szczegółowy zakres rzeczowy zadania publicznego proponowanego do realizacji;
2) termin i miejsce realizacji zadania publicznego;
3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania publicznego;
4) informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie
którego dotyczy zadanie;
5) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych zapewniających wykonanie
zadania, w tym o wysokości środków finansowych uzyskanych na realizację danego zadania
z innych źródeł;
6) deklarację o zamiarze odpłatnego lub nieodpłatnego wykonania zadania.
Art. 15.
1. Organ administracji publicznej przy rozpatrywaniu ofert:
1) ocenia możliwość realizacji zadania przez organizację pozarządową podmioty
wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe organom administracji
publicznej lub przez nie nadzorowane;
2) ocenia przedstawioną kalkulację kosztów realizacji zadania, w tym w odniesieniu do
zakresu rzeczowego zadania;
3) uwzględnia wysokość środków publicznych przeznaczonych na realizację zadania.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie także, gdy w wyniku ogłoszenia
otwartego konkursu ofert została zgłoszona jedna oferta.
3. Organ administracji publicznej obowiązany jest w uzasadnieniu wyboru
oferty ustosunkować się do spełniania przez oferenta wymogów określonych w ustawie
oraz w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 13. Przepis stosuje się odpowiednio w
przypadku, o którym mowa w ust. 2.
Art. 16.
1. Organizacje pozarządowe, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz
jednostki organizacyjne podległe organom administracji publicznej lub przez nie
nadzorowane, przyjmując zlecenie realizacji zadania publicznego w trybie określonym w
art. 11 ust. 2, zobowiązuje się do wykonania zadania w zakresie i na zasadach
określonych w umowie, odpowiednio o powierzenie zadania lub o wsparcie realizacji
zadania, sfor mułowanej z uwzględnieniem art. 71 ust. 2 ustawy o finansach publicznych
oraz przepisów niniejszej ustawy, a organ administracji publicznej zobowiązuje się do
przekazania na realizację zadania odpowiednich środków publicznych w formie dotacji.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, wymaga formy pisemnej pod rygorem
nieważności.
3. Umowa o powierzenie zadania publicznego może być zawarta na czas
realizacji zadania lub na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata.
4. Zadanie publiczne nie może być zrealizowane przez podmiot
niebędący stroną umowy, chyba że umowa zezwala na wykonanie określonej części
zadania przez taki podmiot.
5. Organizacja pozarządowa, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz
jednostki organizacyjne podległe organom administracji publicznej lub przez nie
nadzorowane są zobowiązane do wyodrębnienia w ewidencji księgowej środków
otrzymanych na realizację umowy, o której mowa w ust. 1. Przepis art. 10 ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
Art. 17.
Organ administracji publicznej zlecający zadanie publiczne dokonuje kontroli i oceny
realizacji zadania, a w szczególności:
1) stanu realizacji zadania;
2) efektywności, rzetelności i jakości wykonania zadania;
3) prawidłowości wykorzystania środków publicznych otrzymanych na realizację zadania;
4) prowadzenia dokumentacji określonej w przepisach prawa i w postanowieniach umowy.
Art. 18.
1. Sprawozdanie z wykonania zadania publicznego określonego w umowie
należy sporządzić w terminie 30 dni po upływie terminu, na który umowa została
zawarta, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Okresem sprawozdawczym jest rok budżetowy.
Art. 19.
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór oferty, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1;
2) ramowy wzór umowy, o której mowa w art. 16 ust. 1;
3) wzór sprawozdania, o którym mowa w art. 18 ust. 1
- uwzględniając potrzebę precyzyjnego określenia praw i obowiązków organizacji
pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne
podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane oraz odpowiadających
im obowiązków i praw organów administracji publicznej, a także konieczność
zapewnienia kompletności informacji dotyczących wykonania zadania.
Rozdział 3
Organizacje pożytku publicznego
Art. 20.
Organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmioty, o
których mowa w art. 3 ust. 3, jeżeli, z zastrzeżeniem art. 21, spełniają łącznie
następujące wymagania:
1) prowadzą działalność statutową na rzecz ogółu społeczności
lub określonej grupy podmiotów pod warunkiem, że grupa ta jest wyodrębniona ze
względu na szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do
społeczeństwa;
2) działalność określona w pkt 1 z zastrzeżeniem pkt 3, jest
wyłączną statutową działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji
zadań publicznych na rzecz ogółu społeczności lub grupy podmiotów, o której mowa w
pkt 1, w sferze określonej w art. 4;
3) w odniesieniu do stowarzyszeń i stowarzyszeń kultury fizycznej za spełnienie
wymagania, o którym mowa w pkt 2, można uważać prowadzenie działalności, o której
mowa w pkt 1 i 2, również na rzecz członków stowarzyszenia albo stowarzyszenia kultury
fizycznej;
4) nie prowadzą działalności gospodarczej albo prowadzą działalność gospodarczą w
rozmiarach służących realizacji celów statutowych;
5) cały dochód przeznaczają na działalność, o której mowa w pkt 1 i 2;
6) mają statutowy kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu
zarządzającego i niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub
nadzoru, przy czym członkowie organu kontroli i nadzoru:
a) nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi w stosunku
pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia,
b) nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej,
c) mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrot uzasadnionych
kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone w art. 8 pkt 8 ustawy
z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi;
7) statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których
mowa w art. 3 ust. 3, zabraniają:
a) udzielania pożyczek lub zabezpieczania zobowiązań majątkiem organizacji w stosunku
do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osobom z którymi pracownicy
pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w
linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo
są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli zwane dalej "osobami
bliskimi",
b) przekazywania ich majątku na rzecz ich członków, członków
organów lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do
osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to następuje bezpłatnie lub na
preferencyjnych warunkach,
c) wykorzystywania majątku na rzecz członków, członków organów lub
pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich
chyba, że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego celu organizacji albo
podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3,
d) zakupu na szczególnych zasadach towarów lub usług od podmiotów, w których
uczestniczą członkowie organizacji, członkowie jej organów lub pracownicy oraz ich
osób bliskich.
Art. 21.
W przypadku podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1:
1) działalność pożytku publicznego określona w art. 20 pkt 1 podlega wyodrębnieniu w
sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem organizacyjnym i
rachunkowym;
2) wymogu wyłączności, o którym mowa w art. 20 pkt 2, nie stosuje się;
3) przepis art. 20 pkt 5 stosuje się do dochodu uzyskiwanego w wyniku prowadzenia
działalności pożytku publicznego;
4) przepis art. 20 pkt 6 stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem szczegółowych zasad
organizacji i działania tych jednostek, uregulowanych w przepisach dla nich właściwych,
w tym w statutach lub innych aktach wewnętrznych.
Art. 22.
1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust.
3 pkt 2, wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskują status organizacji pożytku
publicznego z chwilą wpisania do tego Rejestru informacji o spełnieniu wymagań, o
których mowa w art. 20, na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 20 sierpnia
1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 i Nr 110, poz.
1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 60,
poz. 535).
2. Organizacja pozarządowa inna niż wymieniona w ust. 1 oraz podmioty,
o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, uzyskują status organizacji pożytku publicznego z
chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, na zasadach i w trybie określonym w
ustawie, o której mowa w ust. 1.
3. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w ust. 1,
tracą status organizacji pożytku publicznego z chwilą wykreślenia, z urzędu lub na
wniosek, z Krajowego Rejestru Sądowego informacji, o spełnianiu wymogów określonych w
art. 20.
Art. 23.
1. Organizacja pożytku publicznego sporządza roczne sprawozdanie
merytoryczne ze swojej działalności, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, oraz podaje
je do publicznej wiadomości w sposób umożliwiający zapoznanie się z tym sprawozdaniem
przez zainteresowane podmioty.
2. Organizacja pożytku publicznego sporządza i ogłasza roczne
sprawozdanie finansowe także wówczas, gdy obowiązek jego sporządzenia oraz ogłoszenia
nie wynika z przepisów o rachunkowości. Przepisy o rachunkowości stosuje się
odpowiednio.
3. Do zakresu sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące zakresu sprawozdań składanych przez fundacje.
4. Organizacja pożytku publicznego, niezależnie od obowiązków
wynikających z przepisów odrębnych, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia społecznego sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. W odniesieniu do organizacji pożytku publicznego, których
sprawozdanie finansowe nie podlega obowiązkowi badania zgodnie z przepisami o
rachunkowości, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego może w drodze rozporządzenia
wprowadzić taki obowiązek, biorąc pod uwagę:
1) wysokość otrzymanych dotacji;
2) wielkość osiąganych przychodów;
3) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości prowadzonej ewidencji.
Art. 24.
1. Organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w
przepisach odrębnych, zwolnienie od:
1) podatku dochodowego od osób prawnych;
2) podatku od nieruchomości;
3) podatku od czynności cywilnoprawnych;
4) opłaty skarbowej;
5) opłat sądowych
- w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.
2. Organizacja pożytku publicznego może, na zasadach określonych w
odrębnych przepisach, nabywać na szczególnych warunkach prawo użytkowania
nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego.
3. Organizacja pozarządowa, która uzyskała status organizacji pożytku
publicznego, jest obowiązana wypełnić zobowiązania wynikające ze zwolnień
podatkowych, z których korzystała przed dniem uzyskania statusu organizacji pożytku
publicznego, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
4. W przypadku utraty przez organizację pozarządową statusu
organizacji pożytku publicznego, traci ona prawo do korzystania ze zwolnień
wynikających z posiadania tego statusu.
5. Użytkowanie, o którym mowa w ust. 2, wygasa z mocy prawa w przypadku
utraty statusu organizacji pożytku publicznego.
Art. 25.
W organizacji pożytku publicznego mogą wykonywać pracę poborowi skierowani do odbycia
służby zastępczej, na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach.
Art. 26.
Jednostki publicznej radiofonii i telewizji umożliwiają organizacjom pożytku
publicznego nieodpłatne informowanie o ich działalności na zasadach określonych w
przepisach odrębnych.
Art. 27.
Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może, na zasadach i w trybie określonym
w przepisach odrębnych, przekazać 1% podatku obliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami
na rzecz wybranych przez siebie organizacji pożytku publicznego.
Rozdział 4
Nadzór
Art. 28.
1. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, w
zakresie prawidłowości korzystania z uprawnień określonych w ustawie sprawuje minister
właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego,
działających w zakresie ratownictwa i ochrony ludności, dotyczący realizacji zleconych
zadań publicznych oraz prawidłowości korzystania z uprawnień określonych w ustawie,
sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 29-34 stosuje się
odpowiednio.
Art. 29.
1. Organizacja pożytku publicznego, podlega kontroli ministra
właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w zakresie określonym w art. 28 ust. 1.
2. Kontrolę zarządza minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego z urzędu lub na wniosek organu administracji publicznej.
3. Kontrolę przeprowadzają osoby posiadające pisemne upoważnienie
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
4. W czynnościach kontrolnych może uczestniczyć przedstawiciel Rady
Działalności Pożytku Publicznego, w przypadku złożenia tej Radzie stosownego wniosku
przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, organ administracji
publicznej, o którym mowa w ust. 2, lub organizację pozarządową oraz podmioty
wymienione w art. 3 ust. 3.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może
powierzyć przeprowadzenie kontroli wojewodzie.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może
wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli do organu wyspecjalizowanego w
kontrolowaniu danego rodzaju działalności.
Art. 30.
1. Osoby upoważnione do dokonywania kontroli są uprawnione do wstępu na teren
nieruchomości lub jej części, na którym jest prowadzona działalność organizacji
pożytku publicznego, oraz żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania
dokumentów lub innych nośników informacji, a także udostępniania danych mających
związek z przedmiotem kontroli.
2. Czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w
obecności członka organu zarządzającego lub jego przedstawiciela albo pracownika
kontrolowanej organizacji pożytku publicznego, a w razie nieobecności tych osób - w
obecności przywołanego świadka.
Art. 31.
1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który
podpisują osoby przeprowadzające kontrolę i kierownik kontrolowanej organizacji
pożytku publicznego lub osoba przez niego upoważniona. Odmowa podpisu protokołu przez
kierownika kontrolowanej organizacji pożytku publicznego lub osobę przez niego
upoważnioną wymaga podania przyczyny. W przypadku odmowy podpisu protokół uznaje się
za podpisany w dniu odmowy.
2. Kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego może w
terminie 14 dni od dnia podpisania protokołu złożyć na piśmie wyjaśnienia, bądź
zgłosić zastrzeżenia do treści protokołu.
3. Osoby przeprowadzające kontrolę po rozpatrzeniu zastrzeżeń, o
których mowa w ust. 2, wydają wynik kontroli. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w
całości lub w części przekazuje się na piśmie stanowisko zgłaszającemu
zastrzeżenia.
Art. 32.
Wynik kontroli powinien zawierać opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku
kontroli, w tym ustalonych uchybień, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i
skutków tych uchybień oraz termin ich usunięcia, nie krótszy niż 30 dni.
Art. 33.
1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego lub z jego
upoważnienia wojewoda wzywa organizację pożytku publicznego do usunięcia, w
wyznaczonym terminie, uchybień stwierdzonych w wyniku kontroli.
2. W przypadku nieusunięcia uchybień przez organizację pożytku
publicznego, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić do
sądu rejestrowego o wykreślenie informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub o
wykreślenie tej organizacji z Krajowego Rejestru Sądowego.
3. W przypadku nieusunięcia uchybień dotyczących spełniania wymogów,
określonych odpowiednio w art. 20 oraz art. 21, przez organizację pożytku publicznego,
minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego występuje do sądu rejestrowego
o wykreślenie tej organizacji z Krajowego Rejestru Sądowego.
4. W przypadku wykreślenia organizacji pożytku publicznego lub
informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, z Krajowego Rejestru Sądowego, organizacja
ta jest obowiązana, w terminie 6 miesięcy, wykorzystać na własną działalność w
zakresie, o którym mowa w art. 4, środki pochodzące ze zbiórek publicznych, zebrane w
okresie posiadania statusu organizacji pożytku publicznego.
5. Środki niewykorzystane w sposób i w terminie określonym w ust. 4,
organizacja jest obowiązana przekazać niezwłocznie na rzecz, prowadzącej
działalność statutową w tym samym lub zbliżonym zakresie, organizacji pożytku
publicznego wskazanej przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Przekazanie środków nie stanowi w takim przypadku darowizny w rozumieniu odrębnych
przepisów.
Art. 34.
1. W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, do nadzoru i kontroli
wydatkowania środków publicznych stosuje się odpowiednio przepisy o finansach
publicznych.
2. Przepisy art. 30-34 nie wyłączają stosowania odrębnych przepisów
dotyczących kontroli i czynności kontrolnych, a także uprawnień nadzorczych innych
organów.
Rozdział 5
Rada Działalności Pożytku Publicznego
Art. 35.
1. Tworzy się Radę Działalności Pożytku Publicznego, zwaną dalej
"Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy oraz pomocniczy ministra właściwego
do spraw zabezpieczenia społecznego.
2. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących stosowania ustawy;
2) wyrażanie opinii o rządowych projektach aktów prawnych dotyczących działalności
pożytku publicznego oraz wolontariatu;
3) udzielanie pomocy i wyrażanie opinii w przypadku sporów między organami
administracji publicznej a organizacjami pożytku publicznego;
4) zbieranie i dokonywanie analizy informacji o prowadzonych kontrolach i ich skutkach;
5) uczestniczenie w postępowaniu kontrolnym;
6) wyrażanie opinii w sprawach zadań publicznych, zlecania tych zadań do realizacji
przez organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz
rekomendowanych standardów realizacji zadań publicznych;
7) tworzenie, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi
w art. 3 ust. 3, mechanizmów informowania o standardach prowadzenia działalności
pożytku publicznego oraz o stwierdzonych przypadkach naruszenia tych standardów.
3. Kadencja Rady trwa 3 lata.
Art. 36.
1. Rada składa się z:
1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im podległych lub
przez nie nadzorowanych;
2) pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego;
3) dziesięciu przedstawicieli organizacji pozarządowych, związków i porozumień
organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3.
2. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego, z tym że powołanie członków Rady, reprezentujących:
1) organizacje pozarządowe, związki i porozumienia organizacji pozarządowych oraz
podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, następuje spośród kandydatów zgłoszonych przez
te organizacje;
2) organy administracji rządowej i jednostki im podległe lub przez nie nadzorowane,
następuje spośród osób zgłoszonych przez te organy i kierowników takich jednostek;
3) jednostki samorządu terytorialnego, następuje spośród osób zgłoszonych przez
stronę samorządową w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego odwołuje
członka Rady przed upływem kadencji:
1) na jego wniosek;
2) na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 2, reprezentowanego przez tego członka;
3) w przypadku skazania członka Rady prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z
winy umyślnej.
Art. 37.
Posiedzenia Rady są zwoływane przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego lub na wniosek co najmniej jednej czwartej liczby członków Rady.
Art. 38.
Rada może:
1) powoływać ekspertów;
2) zapraszać do uczestnictwa w jej posiedzeniach przedstawicieli organów administracji
publicznej i organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3
niereprezentowanych w Radzie;
3) zlecać przeprowadzanie badań i opracowanie ekspertyz związanych z realizacją jej
zadań.
Art. 39.
1. Koszty funkcjonowania Rady związane z obsługą, przeprowadzaniem
badań i opracowywaniem ekspertyz, a także z uczestnictwem w jej posiedzeniach
ekspertów, członków Rady i osób niebędących jej członkami, pokrywa się z części
budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego.
2. Za udział w pracach Rady przysługują diety oraz zwrot kosztów
podróży na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2
Kodeksu pracy.
3. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika będącego członkiem
Rady od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach Rady. Za czas zwolnienia pracownik
zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, pokrywanego z części budżetu, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 40.
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb powoływania członków Rady, uwzględniając potrzebę zapewnienia
reprezentatywności organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust.
3, różnorodność rodzajów działalności pożytku publicznego oraz terminy zgłaszania
kandydatów na członków Rady;
2) organizację i tryb działania Rady oraz zasady uczestnictwa w jej pracach
przedstawicieli organów administracji publicznej oraz organizacji pozarządowych oraz
podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 niereprezentowanych w Radzie.
Art. 41.
Obsługę administracyjno-biurową Rady zapewnia urząd obsługujący ministra
właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Dział III
Wolontariat
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 42.
1. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym
rozdziale, świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz:
1) organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 w zakresie ich
działalności statutowej, w szczególności w zakresie działalności pożytku
publicznego;
2) organów administracji publicznej, z wyłączeniem prowadzonej przez nie działalności
gospodarczej;
3) jednostek organizacyjnych podległych organom administracji publicznej lub
nadzorowanych przez te organy, z wyłączeniem prowadzonej przez te jednostki
działalności gospodarczej - zwanych dalej "korzystającymi".
2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do
wolontariuszy wykonujących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia na rzecz
organizacji międzynarodowych, jeżeli postanowienia umów międzynarodowych nie stanowią
inaczej.
Art. 43.
Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju
i zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji i
spełniania stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.
Art. 44.
1. Świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w
czasie określonym w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie powinno zawierać
postanowienie o możliwości jego rozwiązania.
2. Na żądanie wolontariusza, korzystający jest obowiązany
potwierdzić na piśmie treść porozumienia, o którym mowa w ust. 1, a także wydać
pisemne zaświadczenie o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza, w tym o zakresie
wykonywanych świadczeń.
3. Na prośbę wolontariusza korzystający może przedłożyć pisemną
opinię o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza.
4. Jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres
dłuższy niż 30 dni porozumienie powinno być sporządzone na piśmie.
Rozdział 2
Przepisy szczególne
Art. 45.
1. Korzystający ma obowiązek:
1) informować wolontariusza o ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa związanym z
wykonywanymi świadczeniami oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami;
2) zapewnić wolontariuszowi, na dotyczących pracowników zasadach określonych w
odrębnych przepisach, bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania przez niego
świadczeń, w tym - w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych z ich
wykonywaniem - odpowiednie środki ochrony indywidualnej;
3) pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach,
koszty podróży służbowych i diet.
2. Korzystający może pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach
określonych w odrębnych przepisach także inne niezbędne koszty ponoszone przez
wolontariusza, związane z wykonywaniem świadczeń na rzecz korzystającego.
3. Korzystający może pokrywać koszty szkoleń wolonatariuszy w
zakresie wykonywanych przez nich świadczeń określonych w porozumieniu, o którym mowa w
art. 44 ust. 1.
4. Wolontariusz może, w formie pisemnej pod rygorem nieważności,
zwolnić korzystającego w całości lub w części z obowiązków wymienionych w ust. 1
pkt 3.
Art. 46.
1. Wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych
w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
2. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu
świadczeń o których mowa w art. 42, na podstawie odrębnych przepisów, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Wolontariuszowi, który wykonuje świadczenia przez okres nie dłuższy niż 30 dni,
korzystający zobowiązany jest zapewnić ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych
wypadków.
Art. 47.
Korzystający ma obowiązek poinformować wolontariusza o przysługujących mu prawach i
ciążących obowiązkach oraz zapewnić dostępność tych informacji.
Art. 48.
Jeżeli porozumienie zawarte między korzystającym, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2
i 3 a wolontariuszem dotyczy wydelegowania wolontariusza w celu wykonywania przez niego
świadczeń na terytorium innego państwa, na podstawie umowy międzynarodowej wiążącej
Rzeczpospolitą Polską, wolontariuszowi przysługuje prawo do świadczeń i pokrycia
kosztów ogólnie przyjętych w stosunkach danego rodzaju, chyba że umowy międzynarodowe
stanową inaczej.
Art. 49.
Wydatki na cele, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 3 oraz art. 46 ust. 3 stanowią:
1) koszty prowadzenia działalności statutowej organizacji pozarządowych oraz podmiotów
wymienionych w art. 3 ust. 3 jako korzystających;
2) koszty korzystających, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3.
Art. 50.
Wartość świadczenia wolontariusza nie stanowi darowizny na rzecz korzystającego w
rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego oraz przepisów podatkowych.
Art. 51.
Pierwsza kadencja Rady, o której mowa w art. 35 ust. 1, trwa 2 lata.
Art. 52.
Rada Ministrów przedstawi Sejmowi i Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia
30 czerwca 2005 r. sprawozdanie z działania ustawy za okres od dnia jej wejścia w życie
do dnia 31 grudnia 2004 r.
Art. 53.
Ustawa wchodzi w życie na zasadach określonych w odrębnej ustawie.
|
